Våre demoner

 

Han sko bare ut med søppelet
Og hans fru, Beatrice fylte bøttene, med tårer
Ei per år si han forsvant
Og naboene er mistenksomme
Og stemmen i håvet fristande
På sju år har han komt seg for langt

Og folk utforbi vinduet, de vinker febrilsk

Som om de ikkje kan få tatt farvel fort nok

Og sånn som då Cecilia løyg

Skal kver en drøm gå opp i røyk

Åh, Beatrice, alt du trenger er en brist

Sju bøtter tårer er nok, Beatrice
Med konfetti i håret og Jack Daniels bris
Plaster på såret, og et takk for sist
Sju bøtter tårer er nok, Beatrice
Skyt gjennom himmelen i et blink
Sju bøtter tårer er nok, Beatrice

Nei, det er andre tider nå enn då Houdini forsvant

Du får ikkje folk til å sjå en annen vei

Kalle det en illusjon og sei; Tada!
Men det er ei tid for alt
Og i natt får du igjen for sju års forsprang
Og du kan godt sjå en annen vei

Og du vett, Beatrice, 

nye tider skal komme.

( - Kaizers Orchestra)

Alt blir klart og betydelig

Den som bare kunne være dueskiten på ditt hjerte, 
fuglevingene ved nakken din og 
boka du finner frem fra senga etter en lang dags ferd mot natt!

Djevelen håpa kaffien var klar. Men det ville forutsetje at ho hadde stått opp, og han var blitt einig med seg sjølve at han foretrakk ho sov litt ekstra. Det var ein strek av ondskap der han ikkje forsto seg på. Han dreiv vanlegvis med dumskap eller smerte, så ka som fór i ho ville han helst ikkje vite. Det var lurt å liste seg på hovtuppane. Han hørte knirk, la frå seg avisa, her var det berre å kome seg på jobb! Ho strekk seg etter måneskinet som ei katt. Krøkar seg inn i seg sjølve. Tenkar atter ein gong på han som skapte ho drap ho krakelerte solskinet tråkka på glaset i hjartet. Undra seg over kvifor ho hadde holdt ut. Kva var vel kjærleik skapt av om det ikkje var tålmod og tårar. Ho grip etter kaffien, takknemleg for at Djevelen lagde han sort som sjela. Carpe noctam. Nattas enke. Ho kjende sulten ta tak. Vurderte å finne ham, vise han kva han hadde laga. Smitte ham med pesten som forsura alt ho tok i. Men han var ikkje verdig, og kvifor skulle ho gje vekk sin finaste gåve? Ho kler seg opp, klokka nærmar seg midnattstimen. Eit mannesinn får holde for dagen, blei dei syke var magesyra medisin. Ein ny muse, takk. Pust. Pust.

Zemblanity

Ho hugsar ikkje lenger stemma. Smilerynkane. Han hadde aldri trudd han skulle vere eit ankar rundt hennar skuldre. Ikkje meir. Showet er over. Ingen gisler taken. Ikkje gråt. Ikkje gråt.

Ani Difranco - School Night

Inga framtid

Det verste som kan skje
er at ho går
med uforretta sak.

Skal ho, skal ho ei?

Klokkane kimar.
Mannen i månen heia på ho.

Det kunne vel berre gå som det ville?
Ho ville framleis ha
båe vin
og seg sjølve.

Men kva om
han ikkje tok imot ho?

Det ville vere verst.


Ho takla mykje, hadde
vert gatelangs nokon vinternetter,
men kvifor
dei trengde

arra kverandre

Forsto ho ikkje

"Carpe Diem," sa dei.

Åpne armar.

"Carpe Noctam," tenkte ho heller.

Kva veit vel
menn med draumar.


Ho går vidare
litt tyngre
enn før

Ubetinga

Du
elskar
alle,
du

Det
gjer ikkje eg

Elskar ikkje nokon.
Berre
så det er sagt.

Ho laug strålande
sjølvsagt

Kvelnad

-

Mor mi
seier eg kvelar deg
med dikta mine.

Så eg hogg av meg
armane
og bett tunga fast
i ryggmargen.


No
må det vel
verte bra

?

Med hjertet i handa

Skamløse synderier
Forlokkende fraværende følelser
sex på skrivebordet
i ordene 
inni  utenpå

-Vin, takk, Violeta.  

Brusende baderomssangerinner
og dikt
på veggene av sjela.

Vet du at alle
diktene mine
er om deg,
og meg,
og meg og deg?

Du vet vel at

jeg elsker deg

til evigheten

pluss

én

Sår draum utan namn, berre

Slik som berre brustne hjarter kan.
Bit som ei slange når ho er forbanna. På
verdas ulukke, på mannfolks bakferd.
Manglar evna til å gripa fordumshetar og fridom.
"MÅ ME OPPDRA DEI ALLE?" spør ho seg retorisk,
dei andre i lokalet
nikkar gjenkjennande.
Ho er rivsint, sydar kanskje óg,
men bestemte seg
idét ho såg mor si som ung
at sinne er for dei psykotiske
Dei som kjempar
mot verden seg sjølve kvarandre.


Taklar ikkje mer intethet


/ Me flyr /


Du vil ikkje sjå sannheita i ryggmargen
Ikkje lenger elskov
fra sjelehula. Og eg seier
atter ein gang
- kvifor irriterar eg vitet av dei?
Kvifor elskar dei deg berre
når du smilar?
Må eg vere
det du ser?


/ ÅH GUD EG ER UTSLITT /

.

For det er slik eg driv,
utan sertifikat, men med
penn, vingar og godkjenning
frå høgare hold
Mens eg prøvar forstå
kvifor me ikkje velger.
Kvifor dette er stien.
Kvifor me valde vekk.

Gjekk me min eller din veg,
høgt eller lågt?
Eg fattar ikkje dette, gjer det
moglegvis aldri.


Kven er me vel
om me aldri har kjent røttene
under våre bankande
knokla
hjarter.

Ein annen sti

Trør eg alltid her

aleine?

.

Kan du

ikkje vegen

heim?

.

Ville du heller

leika på

framandes stier?

.

Eg har ondt

i føtene

men svinsar

videre.

.

Visar ingenting.

.

Smerte

.

er for dei

sterke

i sjelen.

8

Ein gong til?

- Ein gong til.

.

Cagnacci - Allegoria

Røttene der ute

Du er treet

på høgda

.

Den svale skyggen

.

Solkyssa bark

med fuglekvitter i håret.

.

Bøyar deg

med vinden

-

Knekk ikkje

.

Men hviskar

Når det regnar

.

Luktar or, hassel,

eik og pil.

Sørgar

når blada fell seg slik.

.

Bærer åra

i bringa

Lever sirklar

runddansen

og marka

-

Kanskje

eg kan vere

ditt vatn?

Konter med en stillhet

fra sjelen

-

Prøver å gi

med samme krone

-

Vi veksler ikke i

samme valuta

Og jeg

kan ingenting om aksjer

-

Legger allikevel inn et bud

Håper jeg vinner på

sjarm og naturalia

-

Men du har vel kanskje

ny låsesmed?

-

Jeg kryper inn

under irrgangene.

Venter på

solkaffe eller

morgenregn.

-

Slik avstand

fra hud

til hjerte

?

Fungerer ikke med hint, kun

direkte avvisning aksepteres.

"Kan du ikkje skrive om

noko anna enn kjærleik?"

sa han. "Noko lettare,

lysare?"

-

"Nei," svarte ho.

-

"Kvifor ikkje?"

-

"For kjærleik og makt

er alt.

Kjærleik er den

sterkaste makta

Og maktesløs er den som elsker

og ein gong

blei elska

-

Om anna

veit eg ingenting."

Evig solskin

Plukker litt på arra. Vil ikkje dei skal gro for godt.

Tenkjer at det er ikkje lenge til

Eternal Sunshine of the Spotless Mind er

ein realitet.

Om bare

vi var lykkelige

.

Ikke fløy

med knekte vinger

som gror skeivt

.

Tar en øl til

To sigaretter

Prater piss og håper

hun over bordet er smil, søt og ufarlighet

.

Tennene våre faller ut

mens vi gliser, halvhjertet

Og de korte øyeblikkene

av ekstase er

ikke nok

.

Vil ikke spørres

om hvordan det hele er

Tar en dans til

Våkner bakfulle

.

Til en eldre dag

Mistrøstighet

Som før

.

Det gir oss mot til å leve.

.

Han svarer ikke

Du snur deg

.

Går videre

Litt tyngre enn før

Mennesket med loddet

Dei du foraktar.

.

Alle du møter kjempar

ein kamp du

veit ingenting om

.

Også dei.

Også du.

.

Empati

for de kjenslelause

.

Det

må vel

være noko

ÅH, GUD

-

EG

TRUR

EG

ELSKAR

DEG

-

HELVETE HELLER

-

VODKA,

TAKK

Kjære Verden. Slutt å være grå. Bli igjen svart/hvit.

For alt du veit

For alt du veit er alt eg skriv sanning. For alt du veit er alt berre løgn. For alt du veit går nodene mine ti tusen mil per sekund. For alt du veit går dei ikkje i det heile. For alt du veit har eg levd tusen liv. For alt du veit har eg ikkje levd nokon. For alt du veit er eg berre eit komma. For alt eg veit er du mitt punktum. For alt du veit kan det hende eg elskar deg. For alt du veit, veit du kanskje slettes ingenting.

Ikkje tru...

Du må ikkje tru

eg ikkje tenkjar på deg.

Du må ikkje tru

du sit der

utenkt.

Du må ikkje tru

eg ikkje tenkjar på deg.

Eg tenkjar på deg.

Alltid tenkjar eg på deg.

Fortapelse er bare åndenød

Han bar en evighet av tyngde. Aller helst ville han redde verden, men etter et heldig øyeblikk av innsikt hadde han slått seg til ro med å berge en liten øy i havmunnen. Jeg satte ham fast i strupen, klarer ikke å se slik martyrisme uten å bli forbanna, forelska. Jeg ville redde ham, han skulle ville redde meg. Noen burde ta styringen, for følelsene mine har fest når hjernen tar ferie, og ingen tenker på å rydde etterpå. Klart jeg måtte drukne. Jeg har aldri vært en øy.

Kunstmislykkelse

Jeg skrev kjærlighet på speilet. Men innen jeg var halvveis var vi over. Oops?

Klarhet

Når du ikke føler deg vakker, bruk meg som speil, så du kan se klart.